Νότα Κυμοθόη "Ο ηνιοχεύων την των κινουμένων πνοήν"

                                                Στον Ναό της Κραναίας Αθηνάς(ανήκει)
Νότα Κυμοθόη"Ο ηνιοχεύων την των κινουμένων πνοήν"

Ανοιχτή επιστολή προς τους...αρχαιολάτρεις διανοούμενους

Αλήθεια, τι μπορεί να διαγράφεται πίσω από το πλέγμα μιας αφιλοκέρδειας; 

Η "νέα Ηθική" μήπως, οπού πράγματι γνωρίζει να προσαρτά ίσως,  όλα εκείνα τα παλαιά, οπού

στη "χώρα των κακών" ή του "κακού" απωθούνται;

Ποιος άραγε σήμερα, διαχειρίζεται όλα εκείνα τα αρχαία περιουσιακά μας στοιχεία ή μήπως κληρονομιά όλων μας μέσα σε μουσεία ή σχήματα χώρων;

Αφορούν φυσικά τον αρχαίο πλούτο της πατρίδας μας Ελλάδας, αυτήν οπού δεν υπολόγισαν και δεν υπολογίζουν κάποιοι, πολιτικοί ή μη, αλλ΄ αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει.
Η Πατρίδα του καθενός είναι μέσα του!

Κι εδώ είναι οπού αντιδρώ, γιατί παρατηρώ πως οι άνθρωποι επάνω στη γη...δυστυχώς, ακόμα

παραμένουν στα...τέσσερα...

Τα υλικά τους απασχολούν και γι' αυτά εκμηδενίζονται μέσα στην σπατάλη της όποιας κατανάλωσης κι έχουν καταδικάσει τον τόπο σ' έναν απαγχονισμό στον οποίο οι ίδιοι είναι θύτες και θύματα.

Κι ενώ μέσα στην ελευθερία, τους έχει δοθεί το όνειρο της αρμονίας, φρόντισαν να το τάξουν, αφού το συνέθεσαν έτσι, παρακαταθήκη σ' επιθυμίες άλλων...

Πόσο ευπρόσδεκτοι θα ήταν λοιπόν κάποιοι εάν μέσα στην θολή πραγματικότητα οι πολλοί

έβλεπαν τον κόσμο με άλλα μάτια;
Κι ενώ καθημερινά έδειχνα αυτό το σύννεφο να έρχεται κανείς δεν άνοιγε την πόρτα για να περάσει... και να φύγει,  αλλά το θρόνιασαν στον τόπο, οι συμφεροντολόγοι.

Ο Μαγιακόφσκι έβλεπε το φεγγάρι και γελούσε, αλλά το έκοβε στη μέση σα καρβέλι κι ο Ποιητής το έβλεπε σαν χελιδόνια μιας άλλης άνοιξης κι εγώ σαν το μονοπάτι για ν' ασπάζομαι το Θεό  και τη θεά μιας άλλης εποχής...Ω!..Αθηνά!..Εσύ ξέρεις, όπως γνωρίζει κι ο Αρχάγγελος και οι γύρω Άγιοι... Θεός βλέπει και ξέρει καλά ποιοι...

Κι εγώ ταπεινά στο μονοπάτι για ν΄ ασπάζομαι το Θεό αλλά και με σέβας τον τόπο μου...Την ίδια στιγμή οπού κάποιοι τυχάρπαστοι καταμεσήμερο κλέβουν από τη γη των αρχαίων, αρχαία ερείπια...

Αλλά το κέρδος ποιο είναι;

Ο Andre' Breton, είχε θυμώσει κάποτε, όταν κάποιος ανθολόγος παράθεσε -ο ανόητος- στο τέλος των ποιημάτων του που είχε σταχυολογήσει κάποια στοιχεία επεξήγησης...

Γιατί ο Ποιητής όταν θέλει να πει κάτι, το λέει να είστε βέβαιοι γι΄αυτό και δε χρειάζεται καμιά επεξήγηση...
Αυτή μου η φωτογραφία, την ημέρα οπού η Άνοιξη στόλισε τ΄αρχαία ερείπια, εκεί οπού άλλοτε ο Ασκληπιός, θεράπευε τους πιστούς του...Εκεί...ακριβώς εδώ, όπου τ΄ απομινάρι του Ναού του, μαρτυρά την όλη αλήθεια, που κάποιοι ξεπουλάνε σε ξένα παζάρια...

                                              φωτογραφία της Νότας Κυμοθόη(ανήκει)

Κι εδώ, σ΄αυτή μου τη φωτογραφία, μια άλλη ημέρα, οπού το θέρος κι ο ήλιος Θεός ξεζούμισε του λιβαδιού τη δρόσο, τ΄ απομινάρι του Ναού τ' Ασκληπιού, μαρτυρά την όλη αλήθεια, που κάποιοι χρόνια ξεπουλάνε σε ξένα παζάρια παράνομα για κέρδος τους...Ω!..Ασκληπιέ, εσύ ξέρεις, όπως ξέρει κι ο νέος γείτονάς σου Αι Θανάσης τι γίνεται στα ιερά χώματα του τόπου μου...Κι επειδή τίποτα μέσα στην αιωνιότητα δε χάνεται, μήτε η δική σου ενέργεια έχει χαθεί...

                                     εικόνα:φωτογραφία της Νότας Κυμοθόη

Γιατί ο Ποιητής, όταν θέλει να πει κάτι, το λέει να είστε βέβαιοι γι΄αυτό και δε χρειάζεται καμιά επεξήγηση...

Γιατί έχω μάθει να λέω αυτά οπού σκέφτομαι, δίχως να κρύβω μήτε ένα χιλιοστό από την τρέχουσα λογική...

Κι όμως αδυνατεί ο άνθρωπος να κατανοήσει αυτό οπού... ενώ φαίνεται να είναι "δολοφονία εκ προμελέτης", επειδή αφαιρούν κάποιοι "ατιμωρητί", όχι τους πέπλους των αρχαίων θεών, τους οποίους οι ορθόδοξοι "παπάδες" δεν γουστάρουν, αλλά.., επειδή σκάβουν "ατιμωρητί" και κλέβουν μέρα μεσημέρι σκόπιμα οι ανόητοι, θησαυρούς που ανήκουν σε όλους μας...και μετά μέσα από "θείες λειτουργίες" εξιλεώνουν τους θύτες...
Και δεν ξέρω αλήθεια, γιατί κάποιοι άγνωστοι-γνωστοί επιφυλάσσονται ή αδυνατούν να πληροφορήσουν γι' αυτές τις κλοπές!..
Αλήθεια δεν πρόκειται για...ζωοκλοπές των τετράποδων, οπού σκεπάζουν με πρόσχημα αρχαίους τόπους, αλλά για υλικούς-πνευματικούς θησαυρούς ενός τόπου, τον οποίο καταπατούν όσοι καταπατούν και καθημερινά ενώ πληρώνονται από το ΥΠΟ δεν διαφυλάττουν!

Ω!!!Αθηνά, ερήμωσαν τον τόπο, όπου τ΄αρχαία σου ερείπια σηματοδοτούσαν την εποχή της δόξας σου, αλλ΄ Εσύ γνωρίζεις...γιατί τίποτα αληθινό μέσα στην αιωνιότητα δε χάνεται, μήτε η δική σου ενέργεια. Γι΄ αυτό έλα, ω δυνατή Θεά και λάμψε από δύναμη και αίγλη εκεί όπου ο Μέγας Ναός σου υπήρχε και υπάρχει!..

                                                  φωτογραφία της Νότας Κυμοθόη(ανήκει)

Χιλιοστό προς χιλιοστό ο τόπος έχει σκαφτεί και η τρέχουσα λογική, λέει πως κάποιοι "κωφεύουν". Κι αυτοί οι κάποιοι, έχουν σχέση με αυτό το έγκλημα, για το οποίο καρπώθηκαν ευκαιρίες και χρήματα και καρπώνονται ακόμα!..

Αλλ΄ η αρχαία θεά, θα πάρει εκδίκηση, γιατί καμιά θεία ενέργεια δεν πάει χαμένη!..

Και εκείνο οπού κάποτε είχε πει ο Andre' Breton
"χρυσή μου φαντασία αν υπάρχει κάτι που αγαπώ σε σένα
είναι ότι δε συγχωρείς ποτέ"...
Εδώ όμως δεν πρόκειται για φαντασία αλλά για...απάτη.
Κι όποιος γίνεται γνώστης αυτής και την κρύβει ταυτόχρονα γίνεται ο ίδιος συνένοχος...

Αλλ΄ έχω την εντύπωση πως περπατώ στη γη ψάχνοντας για κάτι που δεν εξαργυρώνεται

κι ας θυμώνουν κάποιοι κερδοσκόποι "παπάδες" που είναι ανάμεσά μας, γιατί η αξιοπρέπεια έχει μόνον ένα πρόσωπο!

Κι αυτή είναι η δική μου αριστοκρατική αντίληψη την οποία αν δεν έχουν οι μικροί πληθυσμοί κάποιων τόπων, αισθάνομαι τυχερή, όταν την ανακαλύπτω σε κάποιους, όπως ο ήλιος τον ασβέστη που λαμποκοπά στο φως του!

Θα πάρω λοιπόν παραμάσχαλα μόνον την ομορφιά μέσα από τη δική μου αριστοκρατική αντίληψη περί...Δημοκρατίας, περί Ισοτιμίας, περί Δικαιοσύνης, περί φιλίας, περί αγάπης, περί προστασίας των αρχαιοτήτων και περί φιλότιμου!

Την ασχήμια σας την αφήνω, γιατί σε εσάς ανήκει, όπως οι μαύρες τρύπες που έχετε ανοίξει στους αρχαιολογικούς τόπους, ψάχνοντας νύχτα και ημέρα για...κρυμμένους θησαυρούς...

            φωτογραφία στον αρχαιολογικό χώρο, ενώ ο...τύπος μόλις με είδε εξαφανίστηκε...

για ν' αποτελεί το πλάτος και μήκος της γης και του τόπου όπου πορεύεστε μέσα στα παράνομα θραύσματα!..

Ευελπιστώ, πως κάπου θα περάσει το φως και θα δείτε εκείνα τα λάθη σας, αλλά μπορεί και όχι...

                                   (καταπάτηση αρχαιολογικού  χώρου στην αρχαία Ελάτεια)

Επιτρέψτε μου να ευελπιστώ πως θα δείτε όλα τα λάθη σας, τα οποία, ίσως και να μπορούν να γίνουν έστω μια "καλημέρα", η οποία θα φτάσει εκεί, οπού πρέπει, για να περιγράψει το χθες και το νυν της όλης παραβατικής συμπεριφοράς σας, που αμαυρώνει και το αύριο, στο όλο τοπίο, όπου τρίζουν τα κόκαλα των αρχαίων Λοκρών!..Αλλά θα περάσει καιρός...
 Μια "καλημέρα" την οποία δεν προφέρετε "ποτέ", γιατί δεν την νιώσατε "ποτέ"...
Λέω, πως ίσως κατανοήσετε όλα τα λάθη σας, γιατί θα έρθει καιρός...
Ναι θα έρθει καιρός όπου θα κατανοήσετε αυτή την μεγάλη "απάτη" των λαθρανασκαφών σας...η οποία τίποτα, μα τίποτα δεν σας έδωσε...Η ύλη θα είναι άχρηστη στα λερά σας χέρια!!!

Ίσως, γιατί όλα αλλάζουν κι ευελπιστώ προς το καλύτερο, αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει όλοι και όλες να συνειδητοποιήσετε πως ο πολιτισμός, έχει σχέση με όλα κι εσείς αν κάνετε τέτοιες πράξεις, δεν διαφέρετε καθόλου από τους "βάρβαρους", που τον κατέστρεψαν σε μια άλλη εποχή. Ο τρόπος σας δεν διαφέρει απ΄ όσους κρέμασαν στο "σταυρό" το Θεό που πιστεύετε κι αν δεν τον πιστεύετε, είστε ίδιοι με τους "σταυρωτές" του. Αλλά, σε αυτόν τον ιερό τόπο της αρχαίας Ελάτειας, τον οποίο έχετε σακατέψει με τις παράνομες ανασκαφές, είναι μικρός ο κόσμος. Κι αν πιστεύετε πως είστε αόρατοι, όταν ξεπουλάτε αρχαία, εδώ γελάμε...Οι τοίχοι έχουν αφτιά, οι πεζόδρομοι έχουν μάτια κι αφτιά και οι γνωστοί -γνωστοί σας...μιλάνε πολύ...στα παζάρια...

Με αγάπη για την Αγάπη

και αγάπη για το φως της Αγάπης Του 

Αν λοιπόν οι όσοι εκπροσωπούν το Θεό του οποίου παιδιά είμαστε όλοι, τότε... γιατί ξεχωρίζουν τους ανθρώπους κι επιβάλλουν τη δική τους προσωπική άποψη, αγνοώντας την άποψη Του και την εντολή Του "ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ"; Αλλά, άλλο η αγάπη του Θεού κι άλλο η υπόθαλψη παρανόμων-αρχαιοκαπήλων για συμφέροντα... Κι επειδή ο Θεός είναι Θεός όλων, αγαπάει τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και το νοικοκύρη και οι ενέργειες των αρχαίων Θεών υπήρχαν και υπάρχουν και βλέπουν τα χέρια που σκάβουν εκεί πλάι στα ...ιερά τους αρχαία χώματα...κι όσο κι αν προσπαθούν να κρυφτούν, δεν μπορούν...Τίποτα πλέον δεν είναι κρυφό... Κι αν κάποιοι νομίζουν πως είναι έξυπνοι, δεν είναι, γιατί οι ενοχές τους, πηγαίνουν από άλλο δρόμο και οι ίδιοι εξαφανίζονται σαν τα ... ποντίκια, δίχως να μπορούν να αντιμετωπίσουν την αλήθεια...

Νότα Κυμοθόη

© Νότα Κυμοθόη

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΑΥΤΟΣ ΕΦΑ..." ΔΟΚΙΜΙΟ

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
"ΑΥΤΟΣ ΕΦΑ..."
ΔΟΚΙΜΙΟ

Ο Πυθαγόρας (571-497) από τη Σάμο ο Μέγας Δάσκαλος της αρχαιότητος οπού...δεν έγραψε κανένα έργο!..

Θυμόταν κάποιες από τις ενσαρκώσεις του που σημειώνει ο Πορφύριος καθώς ο ίδιος, δηλαδή "αυτός έφα", ο Πυθαγόρας. Υπήρξε ως: Εύφορος, Αιθαλίδης, Ερμότιμος, Πύρρος και

Πυθαγόρας...μια ψυχή Αθάνατη που έκανε θαύματα και προέβλεπε το μέλλον...

Ο Πυθαγόρας μυήθηκε στα Ορφικά, στα μυστήρια της Αιγύπτου και στη Βαβυλώνα από τους εκεί Μάγους, αλλά η ολική του Μύηση έγινε στην Ινδία στο Ναό του Σείριου ήλιου, στο

Κόναρακ (βλέπε βιβλίο μου; Νότα Κυμοθόη"Η Λύτρωση" εκδόσεις Ίαμβος).

Μετά επέστρεψε στην Ελλάδα κι από εκεί πήγε στη Σικελία όπου ίδρυσε τη σχολή του, το περίφημο Ομακόϊον...

Εδώ κάποια από τα διδάγματά του:


*ΠΥΡ ΜΑΧΑΙΡΑ ΜΗ ΣΚΑΛΕΥΕΙΝ.
*ΖΥΓΟΝ ΜΗ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙΝ.
*ΓΑΜΨΩΝΥΧΑ ΜΗ ΤΡΕΦΕΙΝ.
*ΑΠΟΔΗΜΟΥΝΤΑ ΜΗ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΣΘΑΙ.

Αλλά δυο από τα αποφθέγματά του οπού με συνεπαίρνουν κι επιθυμώ να μοιραστώ μαζί σας είναι:

* ΟΥ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΙΣ ΠΑΣΙ ΡΗΤΑ
και
*ΣΙΓΑΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ ΧΡΥΣΟΝ ΕΣΤΙ ΘΑΠΤΕΙΝ


Οι Πυθαγόρειοι διακρίθηκαν ως φιλόσοφοι, γιατροί και είχαν αρετές, αρμονία και λιτό τρόπο ζωής...

Ο Πυθαγόρας λένε πως δεν έγραψε τίποτα. Σύστηνε στους μαθητές του να ασκούν τη μνήμη και να θυμούνται:
Καθημερινά έλεγε να λένε σαν τραγούδι τα κάτωθι:

Τα των Πυθαγορείων (Χρυσά Έπη)

᾿Αθανάτους μὲν πρῶτα θεούς, νόμῳ ὡς διάκεινται,

Τίμα καὶ σέβου ὅρκον, ἔπειθ᾿ ἥρωας ἀγαυούς,

Τούς τε καταχθονίoυς σέβε δαίμονας, ἔννομα ῥέζων.

Τούς τε γονεῖς τίμα, τούς τ᾿ ἄγχιστ’ ἐκγεγαῶτας.

Τῶν δ᾿ ἄλλων ἀρετῇ ποιεῦ φίλον ὅστις ἄριστος.

Πραέσι εἶκε λόγοις, ἔργοισί τ᾿ ἐπωφελίμοισι,

Μηδ᾿ ἔχθαιρε φίλον σὸν ἀμαρτάδος εἴνεκα μικρῆς,

῎Οφρα δύνῃ. Δύναμις γὰρ ἀνάγκης ἐγγύθι ναίει.

Ταῦτα μὲν οὕτως ἴσθι· κρατεῖν δ᾿ εἰθίζεο τῶνδε

Γαστρὸς μέν πρώτιστα, καὶ ὕπνου λαγνείης τε

Καὶ θυμοῦ. πρήξης δ᾿ αἰσχρόν ποτε μήτε μετ᾿ ἄλλου,

Μήτ᾿ ἰδίῃ· πάντων δὲ μάλιστ᾿ αἰσχύνεο σαυτόν.

Εἶτα δικαιοσύνην ἄσκει ἔργῳ τε λόγῳ τε.

Μηδ᾿ ἀλογίστως σαυτὸν ἔχειν περὶ μηδὲν ἔθιζε.

Ἀλλὰ γνῶθι μὲν ὡς θανέειν πέπρωται ἅπασι.

Χρήματα δ᾿ ἄλλοτε μὲν κτᾶσθαι φίλει, ἄλλοτ᾿ ὀλέσσαι.

Ὅσσα τε δαιμονίῃσι τύχαις βροτοὶ ἄλγἐ ἔχουσιν,

Ὧν ἂν μοῖραν ἔχῃς, ταύτην φέρε μηδ᾿ ἀγανάκτει.

Ἰᾶσθαι δὲ πρέπει, καθόσον δύνῃ.Ὧδε δὲ φράζευ·

Οὐ πάνυ τοῖς ἀγαθοῖς τούτων πολὺ μοῖρα δίδωσι.

Πολλοὶ δ᾿ ἀνθρώποισι λόγοι δειλοί τε καὶ ἐσθλοὶ

Προσπίπτουσ᾿, ὧν μήτ᾿ ἐκπλήσσεο, μήτ᾿ ἄρ᾿ ἐάσῃς

Εἴργεσθαι σαυτόν. Ψεῦδος δ᾿ ἥνπερ τι λέγηται

Πράως εἶχ᾿. ῞Ο δέ τοι ἐρέω, ἐπὶ παντὶ τελείσθω.

Μηδεὶς μήτε λόγῳ σε παρείπῃ μήτε τι ἔργῳ,

Πρῆξαι, μηδ᾿ εἰπεῖν, ὅ τι τοι μὴ βέλτερόν ἐστι.

Βουλεύου δὲ πρὸ ἔργου, ὅπως μὴ μῶρα πέληται

Δειλοῦ τοι πρήσσειν τε λέγειν τ᾿ ἀνόητα πρὸς ἀνδρός.

᾿Αλλὰ τάδ᾿ ἐκτελέειν, ἅ σε μὴ μετέπειτ ἀνιήσῃ.

Πρῆσσε δὲ μηδὲν τῶν μὴ ᾿πίστασαι, ἀλλὰ διδάσκευ

῞Οσσα χρεών, καὶ τερπνότατον βίον ὧδε διάξεις.

Οὐδ᾿ ὑγιείης τῆς περὶ σῶμ᾿ ἀμέλειαν ἔχειν χρή.

᾿Αλλὰ ποτοῦ τε μέτρον καὶ σίτου γυμναστίων τε

Ποιεῖσθαι· μέτρον δὲ λέγω τόδ᾿ ὃ μή σ᾿ ἀνιήσει.

Ειθιζου δε διαιταν εχειν καθαρειον αθρυπτον.

Καὶ πεφύλαξό γε ταῦτα ποιεῖν, ὁπόσα φθόνον ἴσχει.

Μὴ δαπανᾶν παρὰ καιρόν, ὁποῖα καλῶν ἀδαήμων·

Μηδ᾿ ἀνελεύθερος ἴσθι. Μέτρον δ᾿ ἐπὶ πᾶσιν ἄριστον.

Πρῆσσε δὲ ταῦθ᾿ ἅ σε μὴ βλάψει· λόγισαι δὲ πρὸ ἔργου.

Μηδ᾿ ὕπνον μαλακοῖσιν ἐπ᾿ ὄμμασι προδέξασθαι

Πρὶν τῶν ἡμερινῶν ἔργων λογίσασθαι ἕκαστον.

Πῇ παρέβην; τί δ᾿ ἔρεξα; τί μοι δέον οὐκ ἐτελέσθη;

Ἀρξάμενος δ᾿ ἀπὸ πρώτου ἐπέξιθι· καὶ μετέπειτα

δειλὰ μὲν ἐκπρήξας ἐπιπλήσσεο, χρηστὰ δέ, τέρπου.

Ταῦτα πόνει, ταῦτ᾿ ἐκμελέτα· τουτῶν χρὴ ἐρᾶν σε,

Ταῦτά σε τῆς θείης ἀρετῆς εἰς ἴχνια θήσει·

Ναὶ μὰ τὸν ἀματέρᾳ ψυχᾷ παραδόντα τετρακτύν,

Παγὰν ἀενάου φύσεως. Ἀλλ᾿ ἔργευ ἐπ᾿ ἔργον,

Θεοῖσι ἐπευξάμενος τελέσαι. Τούτων δὲ κρατήσας

Γνώσῇ ἀθανάτων τε θεῶν θνητῶν τ᾿ ἀνθρώπων

Σύστασιν, ᾗ τε ἕκαστα διέρχεται ᾗ τε κρατεῖται·

Γνώσῃ δ᾿ ᾗ θέμις ἐστι, φύσιν περὶ παντὸς ὁμοίην,

Ὡστέ σε μήτε ἄελπτ᾿ ἐλπίζειν, μήτε τι λήθειν.

Γνώσῃ δ᾿ ἀνθρώπους αὐθαιρετα πήματ᾿ ἔχοντας

Τλήμονας, οἵ τ᾿ ἀγαθῶν πέλας ὄντων οὔτ᾿ ἐσορῶσιν

Οὔτε κλύουσιν· λύσιν δὲ κακῶν παῦροι συνίσασι.

Τοίη μοῖρα βροτών βλάπτει φρένας· ὡς δὲ κύλινδροι

Ἄλλοτ᾿ ἐπ᾿ ἄλλα φέρονται, ἀπείρονα πήματ᾿ ἔχοντες.

Λυγρὴ γὰρ συνοπαδὸς ἔρις βλάπτουσα λέληθεν,

Σύμφυτος, ἣν οὐ δεῖ προάγειν εἴκοντα δὲ φεύγειν.

Ζεῦ πάτερ ἧ πολλῶν κε κακῶν λύσειας ἅπαντας,

Εἰ πᾶσιν δείξαις, οἵῳ τῷ δαίμονι χρῶνται.

Ἀλλὰ σὺ θάρσει, ἐπεῖ θεῖον γένος ἐστὶ βροτοῖσιν,

Οἷς ἱερὰ προφέρουσα φύσις δείκνυσιν ἕκαστα.

Ὧν εἴ σοί τι μέτεστι, κρατήσεις ὧν σε κελεύω,

Ἐξακέσας, ψυχὴν δὲ πόνων ἀπὸ τῶνδε σαώσεις.

Ἀλλ᾿ εἴργου βρωτῶν, ὧν εἴπομεν, ἔν τε καθαρμοῖς,

Ἔν τε λύσει ψυχῆς κρίνων, καὶ φράζευ ἕκαστα,

ἡνίοχον γνώμην στήσας καθύπερθεν ἀρίστην.

Ἢν δ᾿ ἀπολείψας σῶμα ἐς αἰθέρ᾿ ἐλεύθερον ἔλθης,

Ἔσσεαι ἀθάνατος θεὸς ἄμβροτος, οὐκέτι θνητός.

Μετάφραση

Πρώτα να τιμάς τους αθάνατους Θεούς, όπως νόμος ορίζει, και να σέβεσαι τον όρκο. Έπειτα τους ένδοξους ήρωες να σέβεσαι και τις χθόνιες θεότητες, πράττοντας τα νόμιμα. Να τιμάς τους γονείς σου και τους κοντινούς συγγενείς σου. Ανάμεσα στους άλλους, να κάνεις φίλο, όποιον είναι άριστος στην αρετή. Να υπακούς στα λόγια της πραότητας και στα έργα τα επωφελή. Να μην εχθρεύεσαι τον φίλο σου εξ αιτίας μικρού σφάλματος, όσο μπορείς, διότι η δύναμη κοντά στην ανάγκη κατοικεί.

Αυτά μεν έτσι να γνωρίζεις, να συνηθίζεις δε να κυριαρχείς στα παρακάτω: Πρώτα στην κοιλιά και στον ύπνο, στην λαγνεία και στον θυμό. Ποτέ να μην πράξης κάτι αισχρό, ούτε με άλλον ούτε μόνος σου, προπαντός δε, να ντρέπεσαι τον εαυτό σου. Έπειτα να ασκείς την δικαιοσύνη με έργα και με λόγια, ούτε να συνηθίζεις να είσαι ασυλλόγιστος για τίποτε, αλλά να γνωρίζεις, ότι είναι πεπρωμένο όλοι να πεθάνουν και τα χρήματα άλλοτε αποκτούνται κι άλλοτε χάνονται. Όσα δε βάσανα έχουν οι θνητοί, από θεϊκή τύχη, όποια κι αν είναι η μοίρα σου, να την υποφέρεις χωρίς να αγανακτείς, αλλά πρέπει να θεραπεύεις όσα μπορείς. Τούτο δε σκέψου: δεν δίνει η μοίρα στους αγαθούς μεγάλο μέρος απ’ αυτά.

Πολλά θ’ ακούσεις να λέγονται λόγια, ευγενικά και ανάξια, για τα οποία να μην εκπλήττεσαι, ούτε να τα απορρίπτεις απερίσκεπτα. Αν ψέματα για κάτι λέγεται, να είσαι πράος. Ό,τι θα σου πω, να το εκτελείς απαρέγκλιτα: κανείς να μην σε πείσει, ούτε με λόγια ούτε με έργα, να πράξης ή να πεις κάτι που δεν σου είναι ωφέλιμο. Να σκέπτεσαι πριν από κάθε σου έργο ώστε να μην φανείς ανόητος, ο άνθρωπος που κάνει και λέει ανόητα, άφρονας χαρακτηρίζεται. Εκείνα να εκτελείς για τα οποία δεν θα μετανιώσεις μετέπειτα. Να μην κάνεις τίποτε από ‘κείνα που δεν γνωρίζεις, αλλά να διδάσκεσαι όσα υπολείπεσαι και έτσι θα ζήσεις τον πιο ευχάριστο βίο.

∆εν πρέπει να αμελής την υγεία του σώματος, αλλά με μέτρο να πίνεις, να τρως και να γυμνάζεσαι, ως μέτρο ονομάζω εκείνο το οποίο δεν σε καταπονεί. Να συνηθίζεις να έχεις καθαρό κι άφθαρτο βίο και να φυλάγεσαι να κάνεις όσα προκαλούν τον φθόνο, ούτε να σπαταλάς άκαιρα τα καλά όπως οι αδαείς, μήτε να στερείσαι, γιατί το μέτρο είναι το άριστο σε όλα. Πράξε όμως εκείνα που δεν θα σε βλάψουν και να σκέπτεσαι πριν τα έργα. Μήτε να επιτρέπεις τον απαλό ύπνο στα μάτια σου, πριν εξετάσεις τρεις φορές τις πράξεις εκείνης της ημέρας: «τι παρέβην; τι έπραξα; τι απ’ ό,τι έπρεπε δεν ολοκλήρωσα;» αρχίζοντας δε από το πρώτο να επεκτείνεσαι στα μετέπειτα, για τα ανάξια μεν που έπραξες να επιπλήττεις τον εαυτό σου και για τα χρηστά ευχαριστήσου. Αυτά να προσπαθείς, αυτά να μελετάς, αυτά πρέπει ν’ αγαπάς, αυτά θα σε βάλουν στα ίχνη της θεϊκής Αρετής. Ναι, μα τον παραδώσαντα στην ψυχή μας την Τετρακτύν, την πηγή της αέναης φύσεως. Άρχιζε λοιπόν το έργον προσευχόμενος στους θεούς για να το ολοκληρώσεις.

Εφόσον τα τηρείς αυτά, θα γνωρίσεις την σύσταση των αθανάτων Θεών και των θνητών ανθρώπων, είτε αυτή τα διεισδύει ή παραμένει σ’ αυτά. Θα γνωρίσεις δε, αν αυτό είναι δίκαιο, ότι η φύση όλων είναι όμοια, ώστε μήτε τ’ ανέλπιστα να ελπίζεις, ούτε κάτι να σου ξεφεύγει. Θα γνωρίσεις ακόμη ταλαίπωρους ανθρώπους από συμφορές που ίδιοι προκάλεσαν, οι οποίοι ενώ τα αγαθά βρίσκονται κοντά τους ούτε τα βλέπουν ούτε τ’ ακούν. Λίγοι γνωρίζουν πώς να λύσουν τα κακά. Η μοίρα αυτή τους βλάπτει το μυαλό, σαν κύλινδροι περιφέρονται εδώ κι εκεί, υποφέροντας ατελείωτες συμφορές, γιατί τους διαφεύγει ότι η Έριδα που τους είναι σύμφυτη, είναι μια ολέθρια συνοδός που τους βλάπτει, και δεν πρέπει να την προάγουν, αλλά να την αποφεύγουν.

Ζευ πατέρα, αναμφίβολα μπορείς ν’ απαλλάξεις όλους από πολλά κακά, εάν δείξεις ποιον δαίμονα έχουν μέσα τους. Αλλά να είσαι θαρραλέος, επειδή οι θνητοί είναι από θείο γένος, στους οποίους η φύση δείχνει τα ιερά, αποκαλύπτοντας αυτά. Αν εσύ συμμετέχοντας σε αυτά, κρατήσεις ό,τι σε διατάσσω, απαλλάσσοντας την ψυχή σου από τους κόπους αυτούς, θα την σώσεις. Αλλά, να απέχεις από τις τροφές που είπαμε στους Καθαρμούς και στην Λύτρωση της ψυχής, κρίνοντας και σκεπτόμενος το κάθε τι, θέτοντας ως ηνίοχο πάνω απ’ όλα την άριστη γνώμη. Όταν λοιπόν εγκαταλείψεις το σώμα και έρθεις στον ελεύθερον αιθέρα, θα γίνεις αθάνατος, θεός άφθαρτος, όχι πλέον θνητός.

Με αγάπη και φως
για το φως της Αγάπης!
Νότα Κυμοθόη, 2012

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΑΥΤΟΣ ΕΦΑ..." ΔΟΚΙΜΙΟ© Νότα Κυμοθόη

© Nότα Κυμοθόη 2009
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

Νότα Κυμοθόη "ΚΙΤΡΙΝΗ ΑΝΕΜΩΝΗ" Ποίηση

                                        photography by Nota Kimothoi
Νότα Κυμοθόη"ΚΙΤΡΙΝΗ ΑΝΕΜΩΝΗ" ΠΟΙΗΣΗ 

Ο σπόρος, μνήμη αιώνια και βλασταίνει
σε περιβόλια, κήπους κι αγρούς
και τόπους Γης οπού... ερωτεύεται πάλι
με τ' Ουρανού τις φτερούγες τυλιγμένη εκεί
όταν η Σελήνη ολόγιομη ασέλγησε με τη Νύχτα
τότε οπού των ανθρώπων τα αισθήματα
ξεπηδούσαν κι αγκάλιαζαν σώματα...
Ο σπόρος, μιας ανεμώνης από φως και χαρά
σε χρώμα κίτρινο εκεί οπού...
Στολές, με αξιώματα ήρθαν και φρούρησαν
πληγές, κρύβοντας σε χρόνια και τόπους
για καιρούς μιας ιστορίας που κρατούν
άνθρωποι σε παραδόσεις με ιερά και όσια...
Κίτρινη ανεμώνη ως μήνυμα αναστάσιμο
σε Γη και τόπους και...Άκου...Άκου βήματα...
Ναι, άκου βήματα ψυχών- κουκκίδες
χρώματος στα πέταλά της οπού χλοϊζει μόνη
μέσα στη δόξα της Άνοιξης με χρώμα ουράνιο.
Γιατί το φως απλώνεται με φτερά στα άνθη
και πως θα προφέρεις το ρήμα όταν το βλέπεις;
Χαρούμενα μάτια, δες τε το χρώμα του Θεού
κι απωθέστε τη φτωχή κίτρινη ανεμώνη
στα λευκά και γαλακτούχα πόδια του
με ωσαννά γι' αυτό το υπέρλαμπρο άστρο Του,
προφέροντας απλά ένα μεγάλο "ευχαριστώ"...
copyright:Νότα Κυμοθόη
Νότα Κυμοθόη "Κίντρινη Ανεμώνη" Ποίηση/Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη

© Νότα Κυμοθόη

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ και ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ, Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2012

                                                                thank you nasa

TO ΣΥΜΠΑΝ και ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ
Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2012


Ο Γαλαξίας μας περιέχει περί τους 100.000.000.000 πλανήτες
και ο κάθε πλανήτης υπάρχει για κάθε άστρο...
Αν σκεφτούμε, απ' ότι λένε οι μεγάλοι αστροφυσικοί μας,
ότι 1500 πλανήτες βρίσκονται 50 έτη φωτός μακριά από τη Γη,
τότε θα σκεφτούμε πόσο μικροί είμαστε επάνω στη Γη...


Ας σκεφτούμε επίσης, πως υπάρχουν πολλοί πλανήτες
στο μέγεθος της Γης που ο αριθμός τους φτάνει περί
τα 10.000.000.000 και πως υπάρχουν δισεκατομμύρια
πλανήτες με τροχιές μεγαλύτερες από την τροχιά του Κρόνου...


Η Γη λοιπόν και οι άνθρωποι επάνω στη Γη με το "Εγώ" τους
να νομίζουν πως είναι σπουδαίοι και να καταπιέζουν άλλους
μέσα από εξουσίες και άλλες υπηρεσίες ως να είναι όλ
 αυτά για πάντα έτσι...


Το Σύμπαν οπού Όλα τα ελέγχει κι ο άνθρωπος επάνω στη Γη
ανήκει στο Σύμπαν, τι νομίζει πως είναι;


Ένα μικρό-απειροελάχιστο ίχνος με τόση Νόηση
οπού σπαταλά καθημερινά για να κάνει άλλους ανθρώπους
να αισθάνονται άσχημα...
Το Σύμπαν λοιπόν κι Εκείνος οπού η Δύναμή Του
ορίζει αυτό...
Ευλογημένος ας είναι!..


Κι όποιος δεν κατανοεί δεν πειράζει...
Θα πάρει ο καθένας το δικό του...μάθημα
τη στιγμή οπού θα είναι έτοιμος...
γι' αυτό αν δεν κατανοεί ας τ' αφήσει γι΄ άλλη φορά...


Καλημέρα με αγάπη και φως
Με αγάπη για την Αγάπη
και αγάπη για το Φως της Αγάπης Του




ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΥ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ

ΕΔΩΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΟΡΦΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΗ Η ΔΥΝΑΜΗ
ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΨΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ Η ΒΙΑ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ
ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟ...


ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟ 2012, ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ
ΠΩΣ Η ΖΩΗ ΕΧΕΙ ΔΩΘΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ!..


ΑΡΧΑΓΓΕΛΕ ΜΙΧΑΗΛ ΒΟΗΘΗΣΕ
ΑΡΧΑΓΓΕΛΕ ΜΙΧΑΗΛ ΒΟΗΘΗΣΕ
ΑΡΧΑΓΓΕΛΕ ΜΙΧΑΗΛ ΒΟΗΘΗΣΕ
ΑΡΧΑΓΓΕΛΕ ΜΙΧΑΗΛ ΣΗΚΩΣΕ ΟΤΙ ΑΠΟΜΥΖΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ και την ΕΛΛΑΔΑ
ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΡΑ
και την ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΟΛΟΚΛΗΡΗ
αποκαθιστώντας ΑΦΘΟΝΙΑ κι ΑΝΑΠΤΥΞΗ
στων απλών ανθρώπων τα χέρια
δίχως ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΙ ΑΠΑΤΑΙΩΝΕΣ
ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΥΤΟΙ
ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΠΟΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΠΙΓΕΙΑ ΟΜΑΔΑ!..
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...
ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ!!!...
Με Φως και Αγάπη
Νότα Κυμοθόη

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ! ΕΥΧΕΣ από τη Νότα Κυμοθόη 2012

                                                               by N.Kimothoi

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ
και  ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
ΕΥΧΕΣ από τη Νότα Κυμοθόη 2012


Άνοιξη, χαρά Θεού κι η φύση είναι στις δόξες της
Μας έδωσε αυτή την σπάνια κίτρινη ανεμώνη
της φωτογραφίας!..


Εύχομαι Καλό Πάσχα σε όλους και όλες τις φίλες
της blogosfairas
Να περνάτε καλά όπου είστε και ελπίζουμε
πως η όμορφη χώρα μας θα ξελασπώσει
από όλα όσα την σπίλωσαν...


ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ


Με φως και αγάπη
Νότα Κυμοθόη

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ, Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2012

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ
Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2012


Οι κήρυκες του Ευαγγελίου της Κυριακής των Βαΐων
σε όλες τις ορθόδοξες εκκλησίες των χριστιανών
προσπαθούσαν να μεταφέρουν το μήνυμα του Ιησού
στα πλήθη όπου γης.


Αν οι άνθρωποι είχαν κατανοήσει το νόημα
 αυτής της εισόδου Του "επί πώλου όνου καθήμενου"
στην Ιερουσαλήμ
ίσως και να άλλαζε σήμερα η ροή των πραγμάτων
γιατί θα είχαν κατανοήσει το αυτονόητο νοητό ΕΝ.


Η σημερινή ημέρα των Αγίων Παθών του Ιησού
είναι αφιερωμένη στη μετάνοια της "κοινής" γυναίκας
η οποία, ασπάζεται τον Ιησού και πλένει με
ακριβό μύρο τα πόδια του 
ενώ τα σκουπίζει με τα πλούσια μαλλιά της...
Η Μαρία η Μαγδαληνή εντυπωσιασμένη
από την Αγιοσύνη του Ιησού και τα νιάτα του
μετανοεί κι αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση
όλων των γυναικών του πλανήτη...
Η Μαρία η Μαγδαληνή είναι Ισαπόστολος 
και το τροπάριο της μοναχής Κασσιανής
αφιερωμένο σε αυτήν, ψάλλεται τη Μ. Τρίτη...


Οι πόρνες και οι ληστές του πλανήτη
μετανοούν και σώζουν ψυχές
ενώ τα πλήθη που τον ζητωκραυγάζουν
στην είσοδό του
αυτά τα πλήθη τον σταυρώνουν...
επιλέγοντας Βαραβά αντί αυτού...


Το διαχρονικό μήνυμα αυτής της ημέρας
είναι τόσο φανερό στην εποχή μας
ακόμα και μέσα στην εκκλησία όπου
με τόση λαμπρότητα τελούνται τα Άγια Πάθη του
από τους ίδιους σκληρούς "πιστούς" του...
οι οποίοι, δεν βλέπουν το πρόσωπο του Θεού
στο πρόσωπο του συνανθρώπου οπού υποφέρει...
αλλά προτιμούν Βαραβά, αντί τον Ιησού
και καθημερινά σταυρώνουν αυτόν
με τη σκληρή κι απάνθρωπη στάση τους
στο συνάνθρωπο που υποφέρει...


ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΣΧΑ...
κι ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΜΑΣ
ΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ
κι όχι ως ένας ξένος...


ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ


Με αγάπη και φως
Νότα Κυμοθόη

© Nότα Κυμοθόη 2009
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

Νότα Κυμοθόη"ΧΑΙΡΕ ΚΑΙ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΜΑΡΙΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΕΤΑ ΣΟΥ"

φωτογραφία της Νότας Κυμοθόη (ανήκει)

Νότα Κυμοθόη 
"ΧΑΙΡΕ ΚΑΙ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΜΑΡΙΑ
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΕΤΑ ΣΟΥ
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΣΥ ΕΝ ΓΥΝΑΙΞΙ
ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΚΑΡΠΟΣ
ΤΗΣ ΚΟΙΛΙΑΣ ΣΟΥ!.."

                             φωτογραφία της Νότας Κυμοθόη (ανήκει)
Χρόνια Πολλά
με αγάπη και χαρά!
Νότα Κυμοθόη

© Νότα Κυμοθόη

Στο Γιώργο Σαραντάρη, σήμερα ημέρα της Ποίησης από Νότα Κυμοθόη 2012

Ακόμα δεν μπόρεσα...


Ακόμα δεν μπόρεσα να χύσω ένα δάκρυ
πάνω στην καταστροφή
δεν κοίταξα ακόμα καλά τους πεθαμένους,
δεν πρόφτασα να δω πως λείπουνε
από τη συντροφιά μου,
πως έχασαν τον αέρα που εγώ αναπνέω
και πως  η μουσική των λουλουδιών,
ο βόμβος των ονομάτων που έχουνε τα πράγματα
δεν έρχεται στ' αυτιά τους.
Ακόμα δεν χλιμίντρισαν τ' άλογα
που θα με φέρουν πλάι τους.
Να τους μιλήσω
να κλάψω μαζί τους
και ύστερα να τους σηκώσω όρθιους.
Όλοι να σηκωθούμε σαν ένας άνθρωπος,
σαν τίποτα να μην είχε γίνει
σαν η μάχη να μην είχε περάσει πάνω από τα κεφάλια μας.

Νότα Κυμοθόη "ΑΞΙΕΣ" Ποίηση

                                                    Νότα Κυμοθόη: Ελαιογραφία σε ξύλο
                                                               copyright:Νότα Κυμοθόη 

Νότα Κυμοθόη "ΑΞΙΕΣ" Ποίηση Αφιερωμένο στους Πανέλληνες! Δεν βρίσκονται όλες στις γραφές... Βρίσκονται στα δεσμά αίματος Στις ιστορίες του καθενός Στα κρυφά και ταπεινά βλέμματα Στα κουρασμένα χέρια που αγωνίζονται τίμια Στα σώματα που αγρυπνούν στο καθήκον Στο πάθος της προσφοράς Στην αγκαλιά της αγάπης... Στην άδολη φιλία... Μέσα στα μάτια των ανθρώπων Που είδαν στον άλλον τον εαυτό τους Κρύβονται πολλές αξίες... Όπως αυτές οπού ο καλλιτέχνης λαξεύει μια πέτρα Ζωγραφίζει σε ένα μουσαμά Σκαλίζει σ' ένα ξύλο Σαν εκείνες οπού ο συνθέτης δημιουργεί Και δένει με μουσική τους ήχους Και ζωντανεύει τις λέξεις και τους φθόγγους Και γίνονται θαύμα... Υπάρχουν στους ήχους της γλώσσας Αυτής οπού στάζει νέκταρ Έστω σε μια απλή "καλημέρα" Όταν μέσα στην ερημιά του πλήθους Συναντήσεις ένα παλιό γνώριμο πρόσωπο... Ιερή στιγμή ανθρωπιάς Να μπορείς να δεις τον άλλον κατάματα Και να αντέξεις το βλέμμα του! (Νότα Κυμοθόη, 2/11/06, Κύπρος) copyright:Νότα Κυμοθόη © Νότα Κυμοθόη

ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ

Παναγιώτα (Νότα) Κυμοθόη

Oscar A Di Bari Bruno Euroconcorso Di Poesia, Prima Classificata 1992

Έρχομαι από την πρώτη χαραυγή

μιλώντας στην καρδιά σου.

Δεν είμαι μια απλή του τοίχου εικόνα

που ξεθωριάζει στα μάτια σου,

ούτ’ ένα φευγαλέο περπάτημα αγεριού,

που χάνεται μ’ ένα χαιρέτισμα,

όπως η ώρα του δειλινού μέσα στη νύχτα.

Είμαι το φως του ολόλαμπρου ήλιου

που λέει καλημέρα στο κάθε αυτί

και σκορπίζει φιλιά και τραγούδια

σε όλους της γης τους ανθρώπους.

Είμαι του κεριού ατέλειωτο φιτίλι

που αργοκαίει στων καιρών τα γυρίσματα

γιομίζοντας θαλπωρή το σκοτάδι,

για να έχουν ελπίδες τα μάτια του κόσμου.

Ένα γεφύρι είναι η ψυχή μου

που από αιώνες ενώνει τους λαούς

και ο λόγος ολόδροσο ποτάμι

που απλώνει τις όχθες του χέρια

οι άνθρωποι για να πιαστούν.

Θα πάω απόψε ως το τέρμα της δύσης

το μήνυμά σου ως εκεί να εξυψώσω

ώστε να πάψει ο χρόνος των σκοταδιών

και ο φόβος της ελάχιστης έχθρας.

Έτσι με τους στίχους μου για σένα εδώ

θα ενώνω τη γη μ’ ένα ολόφωτο γεφύρι

για να γίνουμε όλοι αδέλφια.

copyright:Νότα Κυμοθόη

© Νότα Κυμοθόη